Onderneem!

Ongeveer honderd bouwers in de zaal. Van zzp tot een man of tien personeel. Onderwerp: hoe kom je aan klanten. Per slot zijn omzet en rendement cruciaal voor het voortbestaan van een onderneming. Ik had een uur spreektijd en hield een pleidooi voor het herkennen en nemen van eigen verantwoordelijkheid. Ondernemer, onderneem. Dat was meteen de kern van het probleem, desgevraagd achtten veel bouwers zichzelf veeleer ambachtsman dan ondernemer. In het vuur van mijn verhaal was hij niet te missen, de man op de eerste rij. Misnoegd knikte hij nee bij alles wat ik zie. Intrigerend.

Op enig moment onderbrak ik mijn verhaal en vroeg ik hem wat de aanleiding was voor zijn aanhoudend nee-knikken. Nou, dat wilde hij wel vertellen. Ik had geen idee van de problemen die economische malaise met zich meebrachten. En ik had makkelijk praten. Nou ben ik tamelijk goedlachs, maar dit schoot me in het verkeerde keelgat. Ik vroeg de toehoorders met handopsteken te laten weten wie zwaar weer meemaakte. Bijna iedereen. Daarna wie daarom drastisch op de kosten lette. Bijna iedereen. En tenslotte wie trainingen zag als kostenpost. Bijna iedereen. Men kwam tot de conclusie dat vrijwel alle bouwers in deze zaal bij economische tegenwind kostenreductie een veel hogere prioriteit gaven dan investeren in omzetgroei.

Mijn vraag hoe iemand die leeft van trainingen, dus afhankelijk is van investeringen in omzetgroei, makkelijk praten kan hebben, leidde tot een lange stilte. Toen ik meldde dat wij een topjaar meemaken, omdat we meer dan ooit focus hebben op acquisitie (meer, beter, eerder) knikten sommige toehoorders aarzelend ja. De nee-knikker verbaasde zich over mijn felheid. Hij zag zichzelf als ambachtsman en iet als ondernemer. Dat is langzaamaan een onhoudbaar ouderwets idee aan het worden. Meer dan ooit is dus nu -en in de toekomst- het motto: ondernemer, onderneem!